«Κι όχι αυταπάτες προπαντός», έγραφε ο Μανόλης Αναγνωστάκης. Σήμερα, δεκαετίες μετά, οι πολίτες το ζουν. Κανείς πια δεν έχει αυταπάτες, ότι μπορεί αυτή η κυβέρνηση να προσπαθεί για το καλό της χώρας και πολύ περισσότερο των πολιτών της. Ξέρουν, το έχουν βιώσει με τον πιο επώδυνο τρόπο, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία. Δεν περιμένουν τίποτα από την κυβέρνηση και τους συν αυτή. Γι’ αυτό και σήμερα, σε όλη την Ελλάδα, οι μαθητές, «το μέλλον της πατρίδος», όπως κραύγαζαν τα μεγάφωνα της παρέλασης, απέστρεψαν το βλέμμα τους, γι’ αυτό και ο λαός έδειξε την αγανάκτησή του απέναντι στα κυβερνητικά στελέχη, δίνοντας στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 το πραγματικό της νόημα, όπως καλύτερα από τον καθένα σχολίασε ο Μανώλης Γλέζος.
Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όμως, που υποτίθεται ότι – βάσει του συνταγματικού του ρόλου – πρέπει να είναι εκπρόσωπος όλων των πολιτών και εγγυητής της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των πολιτών, φαίνεται πως οι πολίτες περίμεναν περισσότερα. Άλλωστε, σε όλες τις δημοσκοπήσεις που περιλαμβάνουν σχετική ερώτηση, ο κ. Παπούλιας εμφάνιζε πολύ υψηλά ποσοστά δημοτικότητας (περίπου 70%), αν και με σημαντική πτωτική τάση καθ’ όλη την τελευταία περίοδο. Περίμεναν περισσότερα οι πολίτες. Περίμεναν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να σταθεί με όλες τις δυνατότητες που του δίνει το Σύνταγμα δίπλα στους πολίτες που δοκιμάζονται.
Όταν ο κ. Παπούλιας ανέλαβε τα καθήκοντά του, έδωσε τον εξής όρκο : «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού».
Πώς φυλάττει ο κ. Παπούλιας το Σύνταγμα και τους νόμους, μεριμνώντας για την πιστή τους τήρηση; Έχει προσυπογράψει – παρά το δικαίωμα που του δίνει το άρθρο 42 του Συντάγματος να αναπέμπει στη Βουλή ψηφισμένο από εκείνη νομοσχέδιο, εκθέτοντας τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι πρέπει αυτό να αναθεωρηθεί ή να αποσυρθεί – όλα τα αντισυνταγματικά μέτρα που επέβαλε στους πολίτες η Κυβέρνηση.
Πώς υπερασπίζεται ο κ. Παπούλιας την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας; Το «Μνημόνιο» και όλες οι διεθνείς συμφωνίες, νόμοι και υπουργικές αποφάσεις που επακολούθησαν, έχουν καταλύσει απολύτως κάθε έννοια κυριαρχίας, με την κατάργηση του προνομίου της ετεροδικίας για το ελληνικό κράτος, το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας, την επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου. Τι έκανε ο κ. Παπούλιας για να αντισταθεί σε όλα αυτά;
Πώς προστάτεψε ο κ. Παπούλιας τα δικαιώματα και της ελευθερίες των Ελλήνων, υπηρετώντας το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού; Στις 13 Σεπτεμβρίου, πριν από 2 μήνες, ο κ. Παπούλιας συναντήθηκε με τον κ. Κωστόπουλο, πρόεδρο του Δ.Σ. της (τότε) Alpha Bank, με τον οποίο σύμφωνα με τα δημοσιεύματα συζήτησε τα περί συγχώνευσης Alpha Bank και Eurobank, αλλά και τις οικονομικές εξελίξεις. Ποιον απολυμένο, ποιον χαμηλοσυνταξιούχο, ποιον άνεργο νέο συνάντησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Τι έκανε για να προασπίσει τα δικαιώματα ΟΛΩΝ των Ελλήνων πολιτών; Τι θα κάνει ο κ. Παπούλιας όταν η ΔΕΗ αρχίσει να κόβει το ρεύμα σε ηλικιωμένους ή σε οικογένειες με μικρά παιδιά, επειδή δεν θα έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το άδικο «χαράτσι»; Χρησιμοποίησε ο κ. Παπούλιας την εξουσία που του δίνει το Σύνταγμα για να προστατέψει την ελληνική κοινωνία;
Οι πολίτες που αποδοκίμασαν σήμερα τον κ. Παπούλια στη Θεσσαλονίκη, δεν αποδοκίμασαν ούτε το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας ούτε τη Δημοκρατία την ίδια. Αποδοκίμασαν – όπως έχουν το δικαίωμα ως πολίτες μια δημοκρατικής πολιτείας – τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ασκεί τα καθήκοντα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δυστυχώς ο κ. Παπούλιας – με τις δηλώσεις και τη στάση του – δείχνει να έχει επιλέξει μονομερώς το στρατόπεδο της υπεράσπισης των κυβερνητικών επιλογών, έναντι της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Των επιλογών μιας κυβέρνησης που δεν έχει σχεδόν κανένα λαϊκό έρεισμα.
Ήταν ατυχής η δήλωση του κ. Παπούλια σήμερα.
Ατυχής κατ’ αρχήν γιατί, όταν οι πολίτες αγανακτισμένοι από την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει και αποστερημένοι από το ίδιο το δικαίωμα στην επιβίωση εξεγείρονται, ο ρόλος ενός Προέδρου της Δημοκρατίας που θέλει πραγματικά να εκπροσωπεί όλο το λαό, δεν είναι να σπεύσει να υπερασπιστεί το πρόσωπό του, αλλά να ακούσει τους πολίτες, να σεβαστεί την οργή τους (ακόμη και αν αυτή θέλει υποτεθεί άδικη ως προς το πρόσωπο του ίδιου) και να εκπληρώσει το καθήκον του, να συμβάλλει με όσα νόμιμα μέσα διαθέτει και με το ατομικό και θεσμικό του κύρος στην ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.
Ατυχής, γιατί «τα στερνά τιμούν τα πρώτα», όπως λέει η παροιμία. Αφού λοιπόν, και προς τιμήν του, ο κ. Παπούλιας υπήρξε αντάρτης στα 15 του χρόνια, πολεμώντας το φασισμό, γιατί δέχεται σήμερα να συμπράξει με μία κυβέρνηση «Quisling»; Γιατί δεν αρνείται να επικυρώσει με την υπογραφή του τα αλλεπάλληλα μνημόνια; Γιατί δεν παραιτείται, προκαλώντας έτσι εκλογές, ώστε να μπορέσει ο λαός να εκφραστεί, απέναντι σε μια κυβερνητική πολιτική που επιβλήθηκε ερήμην του και δεν έχει καμία νομιμοποίηση; Γιατί δεν διασώζει το κύρος το προσωπικό του, του θεσμού που εκπροσωπεί και της ίδιας της Δημοκρατίας;
Ο σεβασμός που απολαμβάνουν οι θεσμοί κερδίζεται από τον τρόπο με τον οποίο επιτελούν το ρόλο τους οι φορείς τους. Το εύκολο είναι να κατηγορεί κανείς τους πολίτες για τις "αντισυστημικές" επιλογές τους. Το δύσκολο είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους προς τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όμως, που υποτίθεται ότι – βάσει του συνταγματικού του ρόλου – πρέπει να είναι εκπρόσωπος όλων των πολιτών και εγγυητής της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των πολιτών, φαίνεται πως οι πολίτες περίμεναν περισσότερα. Άλλωστε, σε όλες τις δημοσκοπήσεις που περιλαμβάνουν σχετική ερώτηση, ο κ. Παπούλιας εμφάνιζε πολύ υψηλά ποσοστά δημοτικότητας (περίπου 70%), αν και με σημαντική πτωτική τάση καθ’ όλη την τελευταία περίοδο. Περίμεναν περισσότερα οι πολίτες. Περίμεναν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να σταθεί με όλες τις δυνατότητες που του δίνει το Σύνταγμα δίπλα στους πολίτες που δοκιμάζονται.
Όταν ο κ. Παπούλιας ανέλαβε τα καθήκοντά του, έδωσε τον εξής όρκο : «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού».
Πώς φυλάττει ο κ. Παπούλιας το Σύνταγμα και τους νόμους, μεριμνώντας για την πιστή τους τήρηση; Έχει προσυπογράψει – παρά το δικαίωμα που του δίνει το άρθρο 42 του Συντάγματος να αναπέμπει στη Βουλή ψηφισμένο από εκείνη νομοσχέδιο, εκθέτοντας τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι πρέπει αυτό να αναθεωρηθεί ή να αποσυρθεί – όλα τα αντισυνταγματικά μέτρα που επέβαλε στους πολίτες η Κυβέρνηση.
Πώς υπερασπίζεται ο κ. Παπούλιας την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας; Το «Μνημόνιο» και όλες οι διεθνείς συμφωνίες, νόμοι και υπουργικές αποφάσεις που επακολούθησαν, έχουν καταλύσει απολύτως κάθε έννοια κυριαρχίας, με την κατάργηση του προνομίου της ετεροδικίας για το ελληνικό κράτος, το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας, την επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου. Τι έκανε ο κ. Παπούλιας για να αντισταθεί σε όλα αυτά;
Πώς προστάτεψε ο κ. Παπούλιας τα δικαιώματα και της ελευθερίες των Ελλήνων, υπηρετώντας το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού; Στις 13 Σεπτεμβρίου, πριν από 2 μήνες, ο κ. Παπούλιας συναντήθηκε με τον κ. Κωστόπουλο, πρόεδρο του Δ.Σ. της (τότε) Alpha Bank, με τον οποίο σύμφωνα με τα δημοσιεύματα συζήτησε τα περί συγχώνευσης Alpha Bank και Eurobank, αλλά και τις οικονομικές εξελίξεις. Ποιον απολυμένο, ποιον χαμηλοσυνταξιούχο, ποιον άνεργο νέο συνάντησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Τι έκανε για να προασπίσει τα δικαιώματα ΟΛΩΝ των Ελλήνων πολιτών; Τι θα κάνει ο κ. Παπούλιας όταν η ΔΕΗ αρχίσει να κόβει το ρεύμα σε ηλικιωμένους ή σε οικογένειες με μικρά παιδιά, επειδή δεν θα έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το άδικο «χαράτσι»; Χρησιμοποίησε ο κ. Παπούλιας την εξουσία που του δίνει το Σύνταγμα για να προστατέψει την ελληνική κοινωνία;
Οι πολίτες που αποδοκίμασαν σήμερα τον κ. Παπούλια στη Θεσσαλονίκη, δεν αποδοκίμασαν ούτε το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας ούτε τη Δημοκρατία την ίδια. Αποδοκίμασαν – όπως έχουν το δικαίωμα ως πολίτες μια δημοκρατικής πολιτείας – τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ασκεί τα καθήκοντα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δυστυχώς ο κ. Παπούλιας – με τις δηλώσεις και τη στάση του – δείχνει να έχει επιλέξει μονομερώς το στρατόπεδο της υπεράσπισης των κυβερνητικών επιλογών, έναντι της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Των επιλογών μιας κυβέρνησης που δεν έχει σχεδόν κανένα λαϊκό έρεισμα.
Ήταν ατυχής η δήλωση του κ. Παπούλια σήμερα.
Ατυχής κατ’ αρχήν γιατί, όταν οι πολίτες αγανακτισμένοι από την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει και αποστερημένοι από το ίδιο το δικαίωμα στην επιβίωση εξεγείρονται, ο ρόλος ενός Προέδρου της Δημοκρατίας που θέλει πραγματικά να εκπροσωπεί όλο το λαό, δεν είναι να σπεύσει να υπερασπιστεί το πρόσωπό του, αλλά να ακούσει τους πολίτες, να σεβαστεί την οργή τους (ακόμη και αν αυτή θέλει υποτεθεί άδικη ως προς το πρόσωπο του ίδιου) και να εκπληρώσει το καθήκον του, να συμβάλλει με όσα νόμιμα μέσα διαθέτει και με το ατομικό και θεσμικό του κύρος στην ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.
Ατυχής, γιατί «τα στερνά τιμούν τα πρώτα», όπως λέει η παροιμία. Αφού λοιπόν, και προς τιμήν του, ο κ. Παπούλιας υπήρξε αντάρτης στα 15 του χρόνια, πολεμώντας το φασισμό, γιατί δέχεται σήμερα να συμπράξει με μία κυβέρνηση «Quisling»; Γιατί δεν αρνείται να επικυρώσει με την υπογραφή του τα αλλεπάλληλα μνημόνια; Γιατί δεν παραιτείται, προκαλώντας έτσι εκλογές, ώστε να μπορέσει ο λαός να εκφραστεί, απέναντι σε μια κυβερνητική πολιτική που επιβλήθηκε ερήμην του και δεν έχει καμία νομιμοποίηση; Γιατί δεν διασώζει το κύρος το προσωπικό του, του θεσμού που εκπροσωπεί και της ίδιας της Δημοκρατίας;
Ο σεβασμός που απολαμβάνουν οι θεσμοί κερδίζεται από τον τρόπο με τον οποίο επιτελούν το ρόλο τους οι φορείς τους. Το εύκολο είναι να κατηγορεί κανείς τους πολίτες για τις "αντισυστημικές" επιλογές τους. Το δύσκολο είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους προς τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου