Πρώτον δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία", αλλά εντάσσονται σε μια συστηματική προσπάθεια χειραγώγησης της ενημέρωσης και με κάθε τρόπο (ειρηνικό ή μη) περιορισμού της ελεύθερης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, λόγου χάρη, τα - ευτυχώς μόνο δυνάμει - δολοφονικά χτυπήματα κατά του Μ. Κυπραίου και του Μ. Λώλου (ενδεχομένως να μου διαφεύγουν και άλλα, μικρότερης ίσως, βαρύτητας);
Δεύτερον, δεν είναι - από τη σκοπιά της κυβέρνησης και των "συμμάχων" της - ούτε τυχαίες ούτε παράλογες. Τι να περιμέναμε δηλαδή; Ότι θα πετσόκοβαν μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, ενώ κάποιοι "προστατευόμενοί" τους έβγαζαν "μαύρα" λεφτά στην Ελβετία, και θα άφηναν έναν Βαξεβάνη να τους "χαλάσει τη σούπα" και να μας ανοίξει τα μάτια, δημοσιεύοντας την περιβόητη λίστα που με τόση φροντίδα προσπαθούν εδώ και τρία χρόνια να κρατήσουν κρυφή; Ότι θα βασάνιζαν διαδηλωτές στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, για να μάθουν να μην είναι αντι-φασίστες, για να μάθουν να μη σηκώνουν κεφάλι, για να μάθουν να μη διεκδικούν, και θα άφηναν έναν Αρβανίτη και μία Κατσίμη να τους κάνουν - έστω και ευγενική - κριτική, επειδή πήγαν να τα κουκουλώσουν, μετά τις αποκαλύψεις του Guardian;
Τρίτον, δεν αφορούν μόνο το χώρο του τύπου και της δημοσιογραφίας. Η παραβίαση του δικαιώματος της πληροφόρησης (άρθρο 5Α του Συντάγματος) και της ελευθερίας του τύπου (άρθρο 14 του Συντάγματος) αποτελούν τις πιο πρόσφατες προσθήκες σε έναν απίστευτα μακρύ κατάλογο παραβιάσεων δικαιωμάτων κατοχυρωμένων από συνταγματικά και διεθνή κείμενα, που περιλαμβάνει - όλως ενδεικτικά - την παραβίαση του σεβασμού της αξίας του ανθρώπου και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του δικαιώματος της ζωής και της υγείας, της απαγόρευσης των βασανιστηρίων, της ελεύθερης έκφρασης, του συνέρχεσθαι ειρηνικά και χωρίς όπλα, του δικαιώματος ανάπτυξης της προσωπικότητας και ελεύθερης και ισότιμης συμμετοχής στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή...και πάει λέγοντας.
Τέταρτον, εντάσσονται σε μία γενική προσπάθεια συγκάλυψης των τεκταινομένων και παρεμπόδισης του κάθε μορφής ελέγχου - κοινωνικού ή θεσμικού - της κυβερνητικής και εν γένει κρατικής (και παρακρατικής) εξουσίας. Η φίμωση των δημοσιογράφων που επιχειρούν να ελέγξουν ή να κρίνουν την εξουσία κινείται παράλληλα προς την πλήρη απαξίωση της Βουλής, την εν κρυπτώ νομοθέτηση με εξαιρετικές και κατεπείγουσες διαδικασίες, το κρυφτούλι ακόμα και στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας με τη "λίστα Λαγκάρντ", την σκανδαλώδη καθυστέρηση της εισαγωγής προς συζήτηση και ψήφιση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής για το Μνημόνιο κ.ο.κ.
Οι τέσσερις αυτές επισημάνσεις δεν έχουν - σε καμία περίπτωση - σκοπό να υποβαθμίσουν τα δύο πρόσφατα περιστατικά εις βάρος του εκδότη του HOTDOC και των παρουσιαστών της "ΠΡΩΙΝΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ". Στόχος τους είναι να αναδείξουν την απλή - και πολύ συχνά διατυπωμένη - αλήθεια:
Στην Ελλάδα των Μνημονίων, όπως και σε όλα τα αντίστοιχα ιστορικά προηγούμενα - η εξαθλίωση, η βίαιη φτωχοποίηση και ο εξανδραποδισμός της ελληνικής κοινωνίας, δεν θα μπορούσε να επιβληθεί, χωρίς τη βία, την καταστολή, τη χειραγώγηση, τη φίμωση, την καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών, την υπαναχώρηση ακόμα και από τα minima της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Και, αντίστροφα, δεν θα έπρεπε να περιμένει ότι θα μπορέσει να υπάρξει - πολύ περισσότερο να νικήσει - ένα λαϊκό κίνημα κατά των μνημονίων, κατά της λιτότητας και της φτώχειας, αν δεν αγωνιστεί ταυτόχρονα ενάντια στην επιχείρηση τρομοκράτησης και χειραγώγησης. Γιατί, μια κοινωνία φοβισμένη και παραπληροφορημένη, μια κοινωνία ευάλωτη στη βία ή στην προπαγάνδα, δύσκολα θα μπορέσει να βρει το δρόμο της προς την αντίσταση και την ανατροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου