ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ Ή ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ;

Αυτό το διάστημα, και με αφορμή το θέμα της υποψηφιότητας στην Περιφέρεια Αττικής, κληθήκαμε ως Αριστερά να δώσουμε απαντήσεις σε μια σειρά από ερωτήματα.

Δυστυχώς, παρασυρθήκαμε και οι ίδιοι σε μια συζήτηση περί προσώπων, όπως ακριβώς χειρίστηκαν - για άλλους βέβαια λόγους - το θέμα τα ΜΜΕ, αγνοώντας ή υποβαθμίζοντας το πολιτικό υπόβαθρο της μίας ή της άλλης πρότασης.

Θα ήθελα να πιστεύω ότι πολλά από αυτά που ακούστηκαν ("δαχτυλίδια" και λοιπά κοσμήματα και κοσμητικά) ανήκουν αποκλειστικά στο χώρο της παραπολιτικής.

Αφαιρώντας τις - ενδεχομένως υπαρκτές και σε κάθε περίπτωση θεμιτές κατ' αρχήν - προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός, πρέπει πρώτα να δούμε τι θέλουμε, ώστε στη συνέχεια να αναζητήσουμε το πρόσωπο που θα το υλοποιήσει αποτελεσματικότερα.

Τι θέλουμε λοιπόν;

Ας το αναζητήσουμε βήμα-βήμα :

1. Οι εκλογές του Νοεμβρίου αποτελούν την πρώτη σημαντική ευκαιρία να εκφραστεί μαζικά, συγκροτημένα και με όρους πολιτικούς η αντίθεση του κόσμου της εργασίας στην άδικη αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Για το λόγο αυτό, το κριτήριο ψήφου (άρα προγενέστερα και το κριτήριο επιλογής της κατάλληλης υποψηφιότητας) επιδιώκουμε να είναι - τουλάχιστον στις Περιφέρειες και στους μεγάλους Δήμους - πολιτικό.

2. Για να εκφραστεί αποτελεσματικά αυτή η αντίδραση στο Μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική, πρέπει η στήριξη των περιφερειακών ψηφοδελτίων που κινούνται σ' αυτή την κατεύθυνση να είναι μαζική και δυναμική. Η πρόσδοση πολιτικού (για να μη διακινδυνεύσω το χαρακτηρισμό "δημοψηφισματικού") χαρακτήρα στις εκλογές μας υποχρεώνει να επιδιώξουμε και ανάλογα εκλογικά αποτελέσματα. Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή τα ψηφοδέλτιά μας, ιδιαίτερα στην κρίσιμη Περιφέρεια Αττικής, αποσπάσουν ένα "ηρωικό" 2%, θα εξαχθεί αβίαστα και μάλλον βάσιμα το συμπέρασμα ότι οι εργαζόμενοι, αν δεν συμφωνούν, τουλάχιστον κατανοούν την αναγκαιότητα των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση και τα ανέχονται.

3. Η μαζική υπερψήφιση των περιφερειακών μας ψηφοδελτίων, λογικά προϋποθέτει μετατόπιση ψηφοφόρων από το χώρο των δύο μεγάλων κομμάτων, και κυρίως από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, στον οποίο βρίσκονται εγκλωβισμένοι πολίτες που παραμένουν πιστοί στις σοσιαλιστικές αρχές που εξήγγειλε το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του και αντιστέκονται στη νεοφιλελεύθερη στροφή του.

4. Σαφώς, οι εκλογές δεν είναι το παν. Άρα, η μετατόπιση ψηφοφόρων (έστω και μαζική) δεν αρκεί για τη συγκρότηση ενός αντινεοφιλελεύθερου μετώπου ούτε για την ανατροπή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Απαιτείται συνάντηση σε επίπεδο κοινωνίας και κοινωνικών αγώνων, στα συνδικάτα, στις οργανώσεις, στους μαζικούς φορείς. Κανονικά, θα περίμενε κανείς αυτή η συνάντηση να έχει προηγηθεί και απλώς να εκφραστεί εκλογικά μέσω της συγκρότησης ευρύτερων ψηφοδελτίων. Δυστυχώς, αδυναμίες και παλινωδίες κυρίως στο χώρο της Αριστεράς δεν τη διευκόλυναν.

5. Ωστόσο, η σχέση κοινωνικού και πολιτικού πεδίου δεν είναι μονοσήμαντη. Συνήθως βέβαια, οι εκλογές αποτυπώνουν τις κοινωνικές διεργασίες μιας δεδομένης ιστορικής στιγμής. Δεν αποκλείεται όμως, ιδίως σε περιόδους ρευστότητας όπως η τωρινή, όπου το κοινωνικό σώμα βρίσκεται αιφνιδιασμένο και αποδιοργανωμένο (ας μην ξεχνάμε ότι τα προηγούμενα χρόνια κατασυκοφαντήθηκαν και αποδομήθηκαν συστηματικά όλοι οι χώροι συνάντησης και συλλογικής έκφρασης των πολιτών, σωματεία, σύλλογοι κλπ.), να συμβεί το αντίθετο. Δηλαδή, ένα γεγονός που λαμβάνει χώρα στο πολιτικό πεδίο (όπως λ.χ. μια συγκεκριμένη εκλογική κίνηση, μια υποψηφιότητα, ένα εκλογικό ποσοστό) να επηρεάσει σημαντικά τις κοινωνικές διεργασίες.

6. Με αυτή την έννοια, είναι πολύ πιθανόν μια υποψηφιότητα προερχόμενη από το χώρο του ΠΑΣΟΚ να μπορέσει (ανάλογα και με τα εκλογικά αποτελέσματα) να επηρεάσει – έστω σε συμβολικό ή ψυχολογικό επίπεδο – και να διευκολύνει ή να επιταχύνει την προσέγγιση της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς και του προερχόμενου από τη σοσιαλδημοκρατία κόσμου.

Με βάση όλα τα παραπάνω και με δεδομένες τις πολιτικές και προγραμματικές κατευθύνσεις που έχουμε καθορίσει (πάλη ενάντια στο Μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική, κριτική στάση απέναντι στον «Καλλικράτη» κλπ.), μπορούμε να αναζητήσουμε το πρόσωπο που θα υλοποιήσει αυτούς τους στόχους.

Και τότε θα φανεί αν έχουμε πολιτική διαφωνία ή προσωπικές φιλοδοξίες. Και φυσικά ο καθένας μας θα κριθεί.