Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

(Κ. Βάρναλης)

"Τα μέτρα μου επιβλήθηκαν, δεν τα έγραψα εγώ", δήλωσε το πρωί ο κ Αντ. Ρουπακιώτης.

Και τι νόημα έχει δηλαδή η εκ των υστέρων διαφοροποίηση του Υπουργού Δικαιοσύνης; Έμπειρος νομικός, δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ, δεν ήξερε τι υπογράφει; Κι αν δεν ήξερε, γιατί δε ρώτησε;
Και δεν ξέρει ότι οι αλλαγές που εξήγγειλε, μέσω του Κώδικα Δικηγόρων, σε όσα πριν λίγες μέρες συνυπέγραψε με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, θα χρειαστούν μία κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να περάσουν, η οποία αυτή τη στιγμή είναι βέβαιο ότι δεν υφίσταται, επομένως θα παραμείνουν εξαγγελίες;
Αλλά κι αν ακόμα περάσουν οι συγκεκριμένες αλλαγές, δεν καταλαβαίνει ότι είναι μόλις μία σταγόνα στον ωκεανό όλων εκείνων των αντισυνταγματικών και αντικοινωνικών μέτρων που δια της υπογραφής του επέβαλε στον ελληνικό λαό;
Κι αν δεν είναι δεμένος με την καρέκλα, γιατί δεν παραιτήθηκε πριν υπογράψει; Δεν σκέφτηκε ότι τυχόν δική του παραίτηση, με μία δήλωση για τους λόγους που αρνείται να υπογράψει αυτό το έκτρωμα, θα απονομιμοποιούσε ενδεχομένως ακόμα περισσότερο τις κυβερνητικές επιλογές;
Θεωρεί τους πολίτες, και τους δικηγόρους ειδικότερα, ιθαγενείς που μπορεί να κοροϊδέψει με καθρεφτάκια;


Σαφέστατα, οι πρόσφατες δηλώσεις του κ Ρουπακιώτη αποτελούν μία ακόμα απόδειξη για τη μαφιόζικη λειτουργία αυτής της κυβέρνησης, που λειτουργεί ερήμην των υπουργών της. Είναι ακόμα μία απόδειξη του μείζονος πολιτικού, ηθικού, νομικού και δημοκρατικού ζητήματος που έχει ανακύψει με σειρά κυβερνητικών χειρισμών.

Ωστόσο, δεν μειώνει σε τίποτα την προσωπική του ευθύνη.
Επιτέλους, σημασία έχει το μεγάλο "ναι" ή "όχι" που λέει κανείς την κρίσιμη στιγμή.
Τα υπόλοιπα είναι "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε"...