Ο κ. Αντιπρόεδρος και..."οι νέοι που τους έλεγαν αλήτες"

Για..."εκτσογλανισμό", λέει, της πολιτικής ζωής κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ο Ευ. Βενιζέλος.

Ξεπερνώντας το ατυχές και γελοίο του νεολογισμού του κ. Αντιπροέδρου,

ξεπερνώντας το αυθόρμητο "κοίτα ποιος μιλάει",

ξεπερνώντας τον πρωτοφανή υποβιβασμό και εκχυδαϊσμό της πολιτικής αντιπαράθεσης,

ξεπερνώντας το ότι, όπως φαίνεται, ο αυτοεξευτελισμός ενός ανθρώπου που υπήρξε επί δεκαετίες βουλευτής και υπουργός και παραμένει πρόεδρος ενός ιστορικού κόμματος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και (για να μην ξεχνιόμαστε) καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου,

αξίζει να ανατρέξει κανείς στο τι πραγματικά σηματοδοτεί η αποστροφή του κ. Αντιπροέδρου για τα..."παλιόπαιδα τ' ατίθασα" του ΣΥΡΙΖΑ.

Η διαρκής οργή - στα όρια της μονομανίας - του κ. Βενιζέλου έναντι του ΣΥΡΙΖΑ εξηγείται. Όπως και η επιλογή του όρου "τσογλάνι" (> τουρκικά, iç oğlanı), δεν είναι τυχαία.

Ας θυμηθούμε την αποστροφή του ίδιου, λίγες μέρες πριν, από το βήμα της Βουλής. Έλεγε τότε ο κ. Βενιζέλος, απευθυνόμενος στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα : "Βγήκατε πολύ νωρίς στην πιάτσα".

Αυτό είναι, επομένως, το πρόβλημα και του κ. Βενιζέλου προσωπικά και συνολικά του καταρρέοντος συστήματος.Εξ ου και η επιλογή του όρου "τσογλάνι", ενός όρου που - ως γνωστόν - αναφέρεται κατά κανόνα σε άτομο νεαρής ηλικίας (τσογλάνι, το, μτφ αλητόπαιδο, παλιόπαιδο - Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος - Λαρούς - Μπριτάννικα, τ. 58, 1993).

Στιγμές..."εκτσογλανισμού" : Ο Αλ. Τσίπρας με τις απολυμένες καθαρίστριες.

Η αντίδραση του Ευ. Βενιζέλου είναι η κλασική αντίδραση του παλιού έναντι του νέου, του κατεστημένου έναντι του ριζοσπαστικού, του καταρρέοντος κόσμου έναντι εκείνου που έρχεται. Η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ αφενός και των κομμάτων της συγκυβέρνησης (ΝΔ/ΠΑΣΟΚ) αφετέρου, μαζί με τα ΜΜΕ και λοιπά συμφέροντα που τα στηρίζουν, είναι μία ιδιότυπη μάχη γενεών. Όχι με ηλικιακούς - ή τουλάχιστον όχι αποκλειστικά με ηλικιακούς όρους - παρ' όλο που δεν πρέπει να θεωρηθεί αμελητέο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή τη στιγμή το "νεανικότερο" κόμμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ξεκινώντας από την εκλογική του βάση και φτάνοντας μέχρι τον πρόεδρό του.

Στην ουσία, πρόκειται για δύο διαφορετικές εποχές, δύο διαφορετικές αντιλήψεις και νοοτροπίες. Ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προσωποποιεί - τόσο λόγω χαρακτήρα, όσο και λόγω της δυσμενέστερης πολιτικής θέσης στην οποία βρίσκεται ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ σε σύγκριση με τον κυβερνητικό του εταίρο, τη ΝΔ και τον κ. Σαμαρά - την αντίδραση του παρελθόντος που αρνείται πεισματικά να αποδεχθεί ότι έχει ήδη φτάσει το μέλλον.

Μικρός - πολύ μικρός - ΕΠΟΝίτης με το χωνί. Γνωστό "τσογλάνι" της εποχής...

Το μόνο, λοιπόν, που αρμόζει ως απάντηση στον κ. Αντιπρόεδρο είναι αυτό, για να θυμάται ότι πάντοτε είναι "τσογλάνια" κι "αλήτες" όσοι αποφασίζουν να τα βάλουν με τους ισχυρούς, να αλλάξουν τη ζωή τους και - γιατί όχι; - τον κόσμο :

"Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία,
οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες.[...]
Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντες οι Άλλοι, σφόδρα ταράχθηκαν".

(Οδ. Ελύτης, "Άξιον Εστί", "Τα Πάθη" - Ανάγνωσμα Τρίτο)