Τώρα λοιπόν που η ώρα των χορών τελειώνει (η χαρά, η δημιουργική χαρά, δεν τελειώνει ποτέ - μόνο έτσι προχωράει ο κόσμος...) και η ώρα της ευθύνης και της αναμέτρησης όλων μας με το μπόι μας ξεκινά, μια στιγμιαία παύση στο μεταίχμιό τους. Μια παύση για να αποδώσει κανείς - όπως μπορεί και όπως νιώθει - αυτή την ελάχιστη προσφορά που χρωστάμε, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, κάπου. Σίγουρα για όλους υπήρξε κάποιος ή κάποιοι που έγιναν, συχνά χωρίς να το ξέρουν, ο λόγος που βρεθήκαμε ή που παραμένουμε στην Αριστερά. Είτε δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας, είτε είναι ο σύντροφος, ο γονιός, ο φίλος, ο δάσκαλος δίπλα μας Σ' αυτούς λοιπόν ας σταθούμε μια στιγμή, να πούμε ένα "ευχαριστώ". Ο καθένας για τον εαυτό του. Εκεί που το οφείλει.
Ευχαριστώ, λοιπόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου