Το μίσος...μέσα από «μικρές» και «μεγάλες» ειδήσεις

Μέσα σε λίγες ώρες, το περασμένο σαββατοκύριακο, είδαν το φως της δημοσιότητας δύο ειδήσεις. Η πρώτη, η «μικρή» είδηση, «πέρασε στα ψιλά». Η δεύτερη, η «μεγάλη» είδηση συνεχίζει – και θα συνεχίσει για αρκετές μέρες ακόμα – να απασχολεί έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. Τις αντιγράφουμε από την ηλεκτρονική έκδοση της «Ελευθεροτυπίας».

Η «μικρή» είδηση...

«Απαγορεύει την μπούρκα το Βέλγιο

Σε ισχύ τέθηκε από χθες στο Βέλγιο, νόμος με τον οποίο επιβάλλεται πρόστιμο 137 ευρώ και φυλάκιση μέχρι και επτά ημερών, της γυναίκες που θα συλλαμβάνονται να φορούν μπούρκα ή νικάμπ σε δημόσιους χώρους.

Το Βέλγιο είναι η δεύτερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέτει σε ισχύ νόμο απαγόρευσης της μπούρκας.

Στη Γαλλία, όπου βρίσκεται ο μεγαλύτερος μουσουλμανικός πληθυσμός της Ευρώπης, παρόμοιος νόμος που ισχύει από τον περασμένο Απρίλιο, προβλέπει από πρόστιμο μέχρι και αφαίρεση της γαλλικής ιθαγένειας. Ο νόμος μάλιστα έχει ήδη εφαρμοστεί στη Γαλλία σε 30 γυναίκες που φορούσαν μπούρκα, οι οποίες είτε υποχρεώθηκαν σε καταβολή προστίμου είτε απελάθηκαν.

Δύο γυναίκες στο Βέλγιο, οι οποίες φορούν μπούρκα, προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά του νόμου, υποστηρίζοντας ότι υποσκάπτει την ανεκτικότητα, θίγει τα ανθρώπινα δικαιώματα, της αυτό της προσωπικής ταυτότητας και της ιδιωτικής ζωής και εξαναγκάζει σε κοινωνική απομόνωση.

Κατά των κυρώσεων που επιβάλλονται της γυναίκες που φορούν μπούρκα ή νικάμπ, τάχθηκε πριν λίγες μέρες ο επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Τόμας Χάμαρμπεργκ.»

...η μεγάλη είδηση...

«Εκατόμβη νεκρών στη Νορβηγία

Κατηγορίες απαγγέλθηκαν σε 32χρονο άντρα

Μεσίστιες κυματίζουν οι σημαίες στη Νορβηγία σήμερα, μία ημέρα έπειτα από τη βομβιστική επίθεση στο κέντρο του Όσλο που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 7 ανθρώπους και τους πυροβολισμούς, λίγη ώρα αργότερα, εναντίον του συγκεντρωμένου πλήθους στο νησάκι Ουτόγια, όπου ακόμη 85 άτομα σκοτώθηκαν και άλλοι τέσσερις αγνοούνται. Η αστυνομία συνέλαβε έναν 32χρονο Νορβηγό ο οποίος παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που πυροβόλησε εναντίον του πλήθους. Ο πρωθυπουργός της χώρας, Γενς Στόλτενμπεργκ, χαρακτήρισε την ημέρα αυτή εθνική τραγωδία.

[...]

Καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για τη "δειλή τρομοκρατική πράξη" όπως τη χαρακτήρισε ο Στόλτενμπεργκ, όμως η αστυνομία συνέλαβε τον 32χρονο Νορβηγό Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, ο οποίος παραδέχθηκε ότι πυροβόλησε κατά του πλήθους. Σύμφωνα με την αστυνομία, από την ιστοσελίδα που διατηρούσε ο ύποπτος προκύπτει ότι είναι ακροδεξιός και "χριστιανός φονταμενταλιστής". Εναντίον του απαγγέλθηκαν κατηγορίες και για τη βομβιστική επίθεση στο Όλσο.

Ο 32χρονος Νορβηγός Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που πυροβόλησε κατά του πλήθος. Τα νορβηγικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν ότι ο συλληφθείς είχε ανοίξει έναν λογαριασμό στο Twitter πριν από λίγες μέρες και είχε ανεβάσει ένα και μοναδικό μήνυμα στις 17 Ιουλίου: "Ενας άνθρωπος που έχει άποψη ισούται με 100.000 ανθρώπους που έχουν μόνο ενδιαφέροντα".

Δημοσίευμα της εφημερίδας Verdens Gang επικαλείται φίλο του συλληφθέντος, ο οποίος λέει ότι ο 32χρονος έγινε ακροδεξιός πριν από λίγα χρόνια, ότι εξέφραζε ακραίες εθνικιστικές απόψεις σε συζητήσεις στο διαδίκτυο και ότι ήταν πολέμιος της άποψης ότι άνθρωποι με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο μπορούν να συνυπάρξουν.

[...]

Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης και αναλυτές εκτιμούν ότι οι χθεσινές επιθέσεις είναι έργο ακροδεξιών εξτρεμιστών, ενώ η αστυνομία δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ο δράστης να είχε και συνεργό.

Τόσο ο Νορβηγός πρωθυπουργός, όσο και ο υπουργός Δικαιοσύνης, υποστήριξαν, σύμφωνα με το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων, ότι πρόκειται για επίθεση εναντίον της Δημοκρατίας της Νορβηγίας, αλλά ορκίστηκαν πως αποκλείεται μία τέτοια πράξη να οδηγήσει τη χώρα στη σιωπή.

"Κανείς δεν μπορεί να μας βομβαρδίσει για να σιωπήσουμε", είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός Γενς Στόλτενμπεργκ, ο οποίος μετέβη σήμερα με ελικόπτερο σε ξενοδοχείο κοντά στο νησί Ουτόγια και πρόσθεσε ότι "ολόκληρος ο κόσμος σκέφτεται τα θύματα των δύο χθεσινών επιθέσεων στη Νορβηγία" δηλώνοντας βαθειά συγκινημένος" επισημαίνοντας ότι γνώριζε προσωπικά κάποιους από αυτούς που σκοτώθηκαν.»

Το ρεπορτάζ συνεχίζεται κάτω από τον υπότιτλο : «Τα συλληπητήρια και τη συμπαράστασή της εκφράζει η διεθνής κοινότητα», με δηλώσεις του πάπα, του Ρώσου προέδρου Μεντβέντεφ, η γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, αλλά και η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ.

...και το μίσος.

Αναμφίβολα, οποιοσδήποτε επιμελητής ύλης σε εφημερίδα έβλεπε αυτές τις δύο ειδήσεις θα έβαζε πρωτοσέλιδο τη δεύτερη. Η άλλη, η «μικρή», για το Βέλγιο, θα «καταχωνιαζόταν» κάπου στις τελευταίες σελίδες.

Κι όμως...

Αν... το Βέλγιο (όπως και νωρίτερα η Γαλλία) είχε δεχτεί την ίδια κριτική που δέχτηκαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα οι – οπωσδήποτε ακροδεξιές, φασιστικές και εξοβελιστέες στο πυρ το εξώτερο – απόψεις και πράξεις του στυγερού δολοφόνου της Νορβηγίας, ίσως και να μην είχαμε φτάσει σ’ αυτό το λουτρό αίματος.

Αν... οι ρατσιστικές επιθέσεις που δέχονται μέρα παρά μέρα οι μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας και σε πολλά άλλα γκέτο των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων γινόταν πρωτοσέλιδο, όπως έγινε ο Μπρέιβικ (κατά πάσα πιθανότητα ακραία ψυχοπαθολογική περίπτωση), ίσως και να μην υπήρχαν τόσοι πολύ πρόθυμοι και πιθανοί μιμητές του σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Αν... οι πολιτικές ηγεσίες σε Ελλάδα και σε Ευρώπη δεν εξαπέλυαν μια ολόκληρη εκστρατεία εναντίον των μεταναστών με το «Δουβλίνο ΙΙ», τη Frontex, τα ερμητικά κλειστά σύνορα, τα στρατόπεδα προσφύγων και τους φράχτες στον Έβρο, ίσως και να μην έβρισκε τόσο πρόσφορο έδαφος να ανθίσει η ακροδεξιά ρητορική και οι πολιτικές δυνάμεις που την προωθούν.

Αν... η ρητορική του μίσους δεν διαπερνούσε – φανερά ή κρυφά – το σύνολο σχεδόν του δημόσια διατυπωμένου λόγου, πολιτικού και μη, ίσως και να μην υπήρχαν τόσοι πολλοί «παρανοϊκοί» δολοφόνοι.

Αν... η βία δεν αποτελούσε καθημερινή προσλαμβάνουσα όλων των κατά τα άλλα πολιτισμένων Ευρωπαίων, από τις ταινίες και τα παιχνίδια των παιδιών τους, μέχρι τις κρατικές δυνάμεις καταστολής που χτυπούσαν αλύπητα τους διαμαρτυρόμενους πολίτες στο Σύνταγμα πριν ένα μήνα, ίσως και να μην ήμασταν όλοι – ψυχολογικά διαταραγμένοι ή μη – τόσο εθισμένοι στη θέα του αίματος.

Αν...τέλος όλοι εμείς δεν ψάχναμε το φταίχτη για τα προβλήματά μας στο πρόσωπο του διπλανού που δε μιλάει την ίδια γλώσσα ή δεν λατρεύει τον ίδιο θεό με μας, αλλά αναρωτιόμασταν ποιος πραγματικά μας φταίει που δεν έχουμε δουλειά, που δεν έχουμε ζωή, ίσως και να καταφέρναμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο που να μας χωράει όλους.

Οι νεκροί της Νορβηγίας δεν γυρίζουν πίσω. Δεν έχουμε διάθεση να «συμψηφίσουμε» ή να υποβαθμίσουμε τη θηριωδία που έγινε εκεί. Όμως, αν θέλουμε να τιμήσουμε πραγματικά τη μνήμη των νεκρών αυτών, πρέπει σήμερα κιόλας να βγούμε από τη συλλογική μας ψευδαίσθηση, ότι δήθεν η Ευρώπη άφησε οριστικά πίσω της τα φαντάσματα του ναζισμού και έγινε πλέον μια αγγελικά πλασμένη, δημοκρατική, προοδευτική κοινωνία. Πρέπει να ψάξουμε να βρούμε πώς δεν θα υπάρξουν άλλα θύματα μίσους.

Ακόμα κι αυτή τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές, σε κάποιο δρόμο της Ελλάδας, της Γαλλίας ή της Ολλανδίας, μια γυναίκα συλλαμβάνεται γιατί η θρησκεία της της επιβάλει να φοράει μαντίλα και κάποιος άλλος χάνει τη ζωή του, γιατί το δέρμα του έχει λάθος χρώμα, γιατί η προφορά του προδίδει «ξένο». Θα γίνουν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί πρωτοσέλιδο;