Η ΔΕΘ και η κατάρριψη των μύθων

Η παρουσία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στη φετινή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης προέβαλε έναν άλλο λόγο και μία άλλη αντίληψη περί πολιτικής, από έναν χώρο και έναν άνθρωπο που καμία σχέση δεν έχει με όσους και όσα κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτική ζωή τουλάχιστον τα τελευταία σαράντα χρόνια. Και, ταυτόχρονα, κατέρριψε πολλούς από τους μύθους που καλλιεργεί συστηματικά η κυβέρνηση και το συνολικό μνημονιακό μπλοκ εδώ και δύο χρόνια – μύθους που αποδείχθηκαν εσωτερικής αποκλειστικά κατανάλωσης και κατέρρευσαν ως πύργος από τραπουλόχαρτα.

Μύθος πρώτος : “Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μία δύναμη αντιευρωπαϊκή. Τυχόν επικράτησή του θα κάνει τη χώρα μας ευρωπαϊκό και διεθνή παρία”.

Σε συνέχεια μίας εξαιρετικά επιτυχημένης προεκλογικής καμπάνιας ως υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, την περασμένη άνοιξη, σε συνέχεια του διαρκούς ευρωπαϊκού και διεθνούς ενδιαφέροντος που προκαλούν οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την έξοδο από την κρίση και η δυναμική του, που τον φέρνει όλο και πιο κοντά στην ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στην 79η ΔΕΘ απέδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πραγματικότητα η μόνη πραγματικά σύγχρονη ευρωπαϊκή δύναμη. Απέδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο παρακολουθεί τις διεργασίες, τις συζητήσεις, τις ζυμώσεις και τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, αλλά παρεμβαίνει σε αυτές, επιχειρεί να τις επηρεάσει προς όφελος του ελληνικού λαού, αλλά και των εργαζομένων όλης της Ευρώπης. Απέδειξε ότι η πρότασή του δίνει διέξοδο για τη χώρα και, ταυτόχρονα, αποτελεί σημαντική συμβολή στη βάση ευρύτερων συσπειρώσεων και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δημιουργώντας ρήγματα στο μέχρι πρότινος απόλυτα κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο δόγμα και πιέζοντας για μία πιο δίκαιη κοινωνικά και πιο αναπτυξιακή στροφή της Ευρώπης. Απέδειξε, τέλος, σε αντίθεση με τις μνημονιακές κυβερνήσεις και την υποτελή, αντεθνική και ταυτόχρονα αναχρονιστική και αντιευρωπαϊκή στάση τους, ότι ο Αλέξης Τσίπρας – πολιτευόμενος με την ίδια συνέπεια και αποφασιστικότητα, είτε βρίσκεται στο Κόμο της Ιταλίας είτε στη Θεσσαλονίκη – αναδεικνύεται σε σημαντικό Ευρωπαίο ηγέτη και ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική εκείνη δύναμη που θα απαλλάξει τη χώρα από την ταμπέλα της “ψωροκώσταινας” και θα την καταστήσει πραγματικά ισότιμο εταίρο και συνομιλητή στα ευρωπαϊκά και διεθνή fora.

Μύθος δεύτερος: “Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προτάσεις. Λαϊκίζει και τάζει 'τα πάντα στους πάντες'”.

Παρουσιάζοντας το κοστολογημένο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – “όχι αυτό που θα θέλαμε, αλλά αυτό που μπορούμε να κάνουμε”, όπως χαρακτηριστικά είπε – ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται για εξαγγελίες και υποσχέσεις, αλλά για δεσμεύσεις ενώπιον των παραγωγικών φορέων και των πολιτών. Πως δεν πρόκειται για εκθέσεις ιδεών ή για “παροχολογία”, αλλά για τις άμεσες προτεραιότητες μίας κυβέρνησης της Αριστεράς, αποτέλεσμα συλλογικής, δημοκρατικής, πολύχρονης επεξεργασίας, για να σταματήσει την καταστροφή και να εκκινήσει την κοινωνική, παραγωγική και δημοκρατική ανασυγκρότηση της χώρας. Βέβαια, όσοι με περισσή αναλγησία προκάλεσαν τη σημερινή ανθρωπιστική κρίση, όσοι στήριξαν το σημερινό στρεβλό παραγωγικό μοντέλο, όσοι δημιούργησαν και λεηλάτησαν το κράτος-φέουδο, εξανέστησαν. Γιατί δεν θέλουν να καταλάβουν πως η προστασία από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, η εξασφάλιση της στοιχειώδους αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών και της πρόσβασης όλων στα βασικά κοινωνικά αγαθά δεν είναι “παροχή”, αλλά αυτονόητη υποχρέωση κάθε σύγχρονου κράτους και αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα. Γιατί δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται σε μία συνολικά και εκ βάθρων διαφορετική αντίληψη για την παραγωγή και τη διανομή του πλούτου, για τη φορολογία, για την εργασία, για την ανάπτυξη – δεν συνίσταται σε “μπαλώματα” που πολύ γρήγορα ξηλώνονται, αλλά σε έναν συνδυασμό άμεσων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων στόχων και αλλαγών. Γιατί δεν θέλουν να καταλάβουν ότι οικονομική ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση και κοινωνική δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο από κοινού με ένα κράτος δημοκρατικό, αποκεντρωμένο, σύγχρονο και αποτελεσματικό. Γιατί, τέλος, δεν θέλουν να καταλάβουν πως αυτό το πλήρες εναλλακτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τη χώρα δεν καταρτίζεται και δεν σχεδιάζεται ερήμην των πολιτών, αλλά μέσα από μία διαρκή ανοιχτή διαδικασία διαλόγου με φορείς και με την κοινωνία, όπως εξάλλου αποδεικνύει και η εξαγγελία του Αλέξη Τσίπρα για 13 επιμέρους περιφερειακά προγραμματικά συνέδρια, “δείγματα γραφής μιας νέας διαδικασίας αποκεντρωμένου δημοκρατικού προγραμματισμού στη χάραξη της πολιτικής για την πατρίδα μας”.

Άλλος πολιτικός λόγος λοιπόν, άλλο πρόγραμμα, άλλο ήθος από τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ. Από μία δύναμη που – πέρα από τους μύθους – απέδειξε ότι δεν υπάρχει καμία αντίφαση, αλλά αντίθετα είναι απολύτως αλληλένδετα η υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού με την αναζήτηση μίας βιώσιμης προοπτικής για την Ευρώπη, ο ριζοσπαστισμός και η καινοτομία με τη σταθερότητα, την προγραμματική συνέπεια και την χρηστή και αποτελεσματική διακυβέρνηση και, σε τελική ανάλυση, ο ρεαλισμός και το όραμα.